Dodamy teraz jeszcze jeden punkt więcej do pierwszego paragrafu naszej pracy.
Mówimy o doktrynie, która jest pełna, jasna, precyzyjna, bez jakichkolwiek niejasności lub marginesu błędu. O tym, w co musimy wierzyć, aby się zbawić.
W co powinniśmy wierzyć? Odwołamy się do Prawa Kanonicznego promulgowanego w 1917, gdzie jest to jasno określone.
Jak bardzo powinniśmy wierzyć? Na to również istnieje odpowiedź.
Czy jako nieomylne obowiązuje nas tylko to, co zostało zdefiniowane “Ex Cathedra” (uroczysta definicja), czy też również to, czego Kościół naucza w sposób zwyczajny, poprzez papieża i biskupów?
Przeczytajmy Prawo Kanoniczne.
Część IV, precyzyjniej kanony 1322 do 1326. Kanon 1323, par. 1: “Wiarą boską i katolicką należy wierzyć we wszystko, co jest zawarte w spisanych słowach Bożych lub Tradycji i w to co Kościół poprzez uroczystą definicję lub poprzez Magisterium zwyczajne i powszechne przedstawia jako przez Boga objawione”. Nota wyjaśniająca ten kanon mówi: “Magisterium zwyczajne i powszechne sprawowane jest przez wszystkich biskupów świata w ich diecezjach, pod kierownictwem Biskupa Rzymskiego. Nauczanie Magisterium zwyczajnego ma taką samą wartość, jak uroczystego”. (BAC, Kodeks Prawa Kanonicznego, k. 1323 i komentarz, Madrid 1947). Ponadto ojciec Joaquín Salaverry, S.J., w Sacrae Theologiae Summa, t. 1, De Ecclesia, III, n. 905, punkty 7 i 9, s. 799, BAC 1962, wskazuje jako formalnie heretyckie, twierdzenia przeciwne Wierze Katolickiej.
Rozumujemy wówczas następująco:
Nauczanie przedstawiające coś jako objawione przez Boga.
- Magisterium Uroczyste (Ex Cathedra).
- Magisterium Zwyczajne (Papież i biskupi w łączności z nim. Poprzez zwykłe, codzienne nauczanie, w dokumentach, encyklikach, bullach, itp.).
Trzeba wierzyć w powyższe z pomocą Wiary Katolickiej (coś przeciwne jest herezją formalną).
Jeżeli coś przeciwne wiekowemu nauczaniu Magisterium uroczystego i zwyczajnego, zostałoby znalezione u kogoś, kto okazałby się formalnym heretykiem, takie nauczanie powinno zostać odrzucone ze względu na Wiarę Katolicką. Czy chrześcijanin może zaakceptować takie nauczanie? Nigdy Czy jakikolwiek autorytet w Kościele może tego nauczać? Jeszcze bardziej nie. Jest się heretykiem wierząc w coś przeciwnego Wierze Katolickiej. Na przykład, nauczanie Syllabusa świętobliwego Piusa IX nie jest “Ex Catedra”, mimo to zawiera się w Magisterium zwyczajnym. Kanon 1325, par. 2: ‘Jeżeli ktoś po otrzymaniu chrztu, zachowuje imię chrześcijanina, uparcie neguje jakieś prawdy, w które należy wierzyć z Wiarą boską i katolicką lub o nich powątpiewa, jest heretykiem...” (Kodeks Prawa Kanonicznego, k. 1325, s. 497 BAC 1947).
Jak pogodzić z powyższym, poniższe stwierdzenia kardynała Ratzingera, będącego Prefektem Kongregacji ds. Wiary (dawne Święte Oficjum), odnoszące się do Gaudium et Spes Watykańskiego II oraz Syllabusa Piusa IX?
“Chcąc wydać generalną opinię o tym tekście, można powiedzieć, że oznacza (razem z tekstami o Wolności Religijnej i o światowych religiach) rewizję Syllabusa Piusa IX, rodzaj Antysyllabusa" (Ratzinger, Teoría de los Ppios. Teológicos, Wewel Verlag, Munich 1982, HERDER, Barc. 1985, s. 457).
“Zadowolimy się tutaj stwierdzeniem, że ten dokument odgrywa rolę Antysyllabusa i w konsekwencji, wyraża próbę oficjalnego pogodzenia Kościoła z nową epoką ustanowioną od roku 1789” (idem, s. 458).
“Zadaniem nie jest, więc, ignorować Sobór, ale odkryć prawdziwy sobór i pogłębić jego prawdziwą wartość, w świetle doświadczeń żyjących od tamtej pory. Implikuje to, że nie ma sensu powrót do Syllabusa, który mógłby być pierwszym stanowiskiem w konfrontacji z liberalizmem i groźbą marksizmu, ale w żaden sposób nie może być ostatnim i ostatecznym słowem” (idem, s. 469).
http://jezusimaryja.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz