Skróty:
OHS 1956: Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus (Odnowiony porządek Wielkiego Tygodnia)
MR 1952: Missale Romanum (Mszał Rzymski) z 1952
OHS 1956: Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus (Odnowiony porządek Wielkiego Tygodnia)
MR 1952: Missale Romanum (Mszał Rzymski) z 1952
4.
OHS 1956:
Nakrycie ołtarza nie jest umieszczone na ołtarzu od początku ceremonii. Na początku kapłan nosi tylko albę i stułę.
MR 1952:
Kapłan nosi czarne westymenta. Pada na twarz przed ołtarzem. W międzyczasie ministranci nakrywają nagi ołtarz prostym nakryciem.
Komentarz:
Mimo starożytności liturgii, potwierdzonej przez komisję dokonano zmian mających na celu rozdzielenie liturgii na dwie części, z których pierwsza zwała się "liturgią słowa".
5.
OHS 1956:
Nowa nazwa siódmej modlitwy "Pro unitate Ecclesiae" (O łączność Kościoła).
MR 1952:
Tekst jest taki sam jak w 1956, bez dwuznacznej nazwy "Pro unitate Ecclesiae". Jednoznacznie wyraża modlitwę o powrót heretyków i schizmatyków do Prawdy.
Komentarz:
Wprowadzono ideę Kościoła szukającego własnej, społecznej jedności, której jakoby nie posiadał. Katolicka Doktryna jednoznacznie stwierdza, że Kościołowi nie brak społecznej jedności w ziemskim zakresie. Heretycy i ci stojący poza Kościołem mają powrócić do Kościoła, do istniejącej jedności. Nie przynoszą Kościołowi jedności.
Reformatorzy chcieli również usunąć takie niewygodne zwroty jak "animas diabolica fraude deceptas" i "haeretica pravitate", mówiące o duszach oszukanych przed demona i usidlonych przez niegodziwość herezji. W wyniku walk wewnątrz komisji powstała hybryda - zachowano tradycyjny tekst, nadając mu nowy tytuł.
Później, za sprawa Bugniniego, tytuł modlitwy zmieniono na "O łączność Chrześcijan".
6.
OHS 1956:
Krzyż procesyjnie powraca z zakrystii.
MR 1952:
Krzyż na ołtarzu. Dotąd zakryty, zostaje odkryty.
Komentarz:
Tym razem krzyż powraca w liturgiczny sposób. Dotąd, jeżeli w liturgii miała miejsce uroczysta procesja "wyjścia", ma również miejsce uroczysta precesja "wejścia".
Nakrycie ołtarza nie jest umieszczone na ołtarzu od początku ceremonii. Na początku kapłan nosi tylko albę i stułę.
MR 1952:
Kapłan nosi czarne westymenta. Pada na twarz przed ołtarzem. W międzyczasie ministranci nakrywają nagi ołtarz prostym nakryciem.
Komentarz:
Mimo starożytności liturgii, potwierdzonej przez komisję dokonano zmian mających na celu rozdzielenie liturgii na dwie części, z których pierwsza zwała się "liturgią słowa".
5.
OHS 1956:
Nowa nazwa siódmej modlitwy "Pro unitate Ecclesiae" (O łączność Kościoła).
MR 1952:
Tekst jest taki sam jak w 1956, bez dwuznacznej nazwy "Pro unitate Ecclesiae". Jednoznacznie wyraża modlitwę o powrót heretyków i schizmatyków do Prawdy.
Komentarz:
Wprowadzono ideę Kościoła szukającego własnej, społecznej jedności, której jakoby nie posiadał. Katolicka Doktryna jednoznacznie stwierdza, że Kościołowi nie brak społecznej jedności w ziemskim zakresie. Heretycy i ci stojący poza Kościołem mają powrócić do Kościoła, do istniejącej jedności. Nie przynoszą Kościołowi jedności.
Reformatorzy chcieli również usunąć takie niewygodne zwroty jak "animas diabolica fraude deceptas" i "haeretica pravitate", mówiące o duszach oszukanych przed demona i usidlonych przez niegodziwość herezji. W wyniku walk wewnątrz komisji powstała hybryda - zachowano tradycyjny tekst, nadając mu nowy tytuł.
Później, za sprawa Bugniniego, tytuł modlitwy zmieniono na "O łączność Chrześcijan".
6.
OHS 1956:
Krzyż procesyjnie powraca z zakrystii.
MR 1952:
Krzyż na ołtarzu. Dotąd zakryty, zostaje odkryty.
Komentarz:
Tym razem krzyż powraca w liturgiczny sposób. Dotąd, jeżeli w liturgii miała miejsce uroczysta procesja "wyjścia", ma również miejsce uroczysta precesja "wejścia".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz