Skróty:
OHS 1956: Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus (Odnowiony porządek Wielkiego Tygodnia)
MR 1952: Missale Romanum (Mszał Rzymski) z 1952
OHS 1956: Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus (Odnowiony porządek Wielkiego Tygodnia)
MR 1952: Missale Romanum (Mszał Rzymski) z 1952
10.
OHS 1956:
Wyeliminowanie modlitw mówiących o ofierze
MR 1952:
Modlitwa, "Orate, fratres, ut meum ac vestrum sacrificium..." jest odmawiana, jednakże bez zwyczajowej odpowiedzi.
Komentarz:
W ścisłym sensie nie ma w tym dniu Eucharystycznej ofiary, jednakże spożycie Ofiary jest istotną częścią ofiary. Jest to w pewnym sensie sakramentalna kontynuacja ofiary. Tradycja zawsze wspomina o ofierze w modlitwach połączonych ze spożyciem Hostii. Niektórzy członkowie komisji posunęli się do twierdzenia, że słowa "meum ac vestrum sacrificium" (moją i waszą ofiarę") były totalnie nie na miejscu, gdyż wg nich nie mamy do czynienia z ofiarą, a jedynie z komunią. Tak więc zniesiono dawne modlitwy.
11.
OHS 1956:
Zniesiono umieszczanie cząstki konsekrowanej Hostii w kielichu, w winie.
MR 1952:
Cząstka konsekrowanej Hostii jest umieszczana w winie. Modlitwa przed spożyciem Najdroższej Krwi jest omijana.
Komentarz:
Umieszczenie cząstki konsekrowanej Hostii w niekonsekrowanym winie (ryt znany również w rycie Bizantyjskim) nie konsekruje wina, Kościół nigdy tak nie uważał. To połączenie symbolizuje (tym razem nie ma miejsca de facto) jedność Mistycznego Ciała w wietrzności, ostateczną przyczyną całego dzieła zbawienia, które nie jest niegodne wspomnienia w Wielki Piątek.
Kolejna zmiana powodowana pseudo-racjonalizmem, rzekomo usuwająca starożytne, bądź błędne zwyczaje.
12.
OHS 1956:
Zmiana godzin celebracji nabożeństwa, której efektem było powstanie pastoralnych i liturgicznych problemów.
MR 1952:
Liturgia i pobożność rozwinęły się na przestrzeni wieków, bez antagonizmów.
Komentarz:
W przeszłości pobożne zwyczaje rozwinęły się w zgodności z liturgią, np. nabożeństwo Tre Ore (Trzech godzin męki na krzyżu) mające miejsce od południa do 15.00. Po zmianie godzin celebracji liturgii Wielkiego Piątku, nabożeństwo ma miejsce wobec zakrytego krucyfiksu!
Jak widać reforma nie była "pastoralna", gdyż "reformatorzy" nie mieli realnego kontaktu z życiem parafii lub pobożnością wiernych. Toteż, nie poświęcili uwagi pobożnym zwyczajom, tudzież nabożeństwom.
OHS 1956:
Wyeliminowanie modlitw mówiących o ofierze
MR 1952:
Modlitwa, "Orate, fratres, ut meum ac vestrum sacrificium..." jest odmawiana, jednakże bez zwyczajowej odpowiedzi.
Komentarz:
W ścisłym sensie nie ma w tym dniu Eucharystycznej ofiary, jednakże spożycie Ofiary jest istotną częścią ofiary. Jest to w pewnym sensie sakramentalna kontynuacja ofiary. Tradycja zawsze wspomina o ofierze w modlitwach połączonych ze spożyciem Hostii. Niektórzy członkowie komisji posunęli się do twierdzenia, że słowa "meum ac vestrum sacrificium" (moją i waszą ofiarę") były totalnie nie na miejscu, gdyż wg nich nie mamy do czynienia z ofiarą, a jedynie z komunią. Tak więc zniesiono dawne modlitwy.
11.
OHS 1956:
Zniesiono umieszczanie cząstki konsekrowanej Hostii w kielichu, w winie.
MR 1952:
Cząstka konsekrowanej Hostii jest umieszczana w winie. Modlitwa przed spożyciem Najdroższej Krwi jest omijana.
Komentarz:
Umieszczenie cząstki konsekrowanej Hostii w niekonsekrowanym winie (ryt znany również w rycie Bizantyjskim) nie konsekruje wina, Kościół nigdy tak nie uważał. To połączenie symbolizuje (tym razem nie ma miejsca de facto) jedność Mistycznego Ciała w wietrzności, ostateczną przyczyną całego dzieła zbawienia, które nie jest niegodne wspomnienia w Wielki Piątek.
Kolejna zmiana powodowana pseudo-racjonalizmem, rzekomo usuwająca starożytne, bądź błędne zwyczaje.
12.
OHS 1956:
Zmiana godzin celebracji nabożeństwa, której efektem było powstanie pastoralnych i liturgicznych problemów.
MR 1952:
Liturgia i pobożność rozwinęły się na przestrzeni wieków, bez antagonizmów.
Komentarz:
W przeszłości pobożne zwyczaje rozwinęły się w zgodności z liturgią, np. nabożeństwo Tre Ore (Trzech godzin męki na krzyżu) mające miejsce od południa do 15.00. Po zmianie godzin celebracji liturgii Wielkiego Piątku, nabożeństwo ma miejsce wobec zakrytego krucyfiksu!
Jak widać reforma nie była "pastoralna", gdyż "reformatorzy" nie mieli realnego kontaktu z życiem parafii lub pobożnością wiernych. Toteż, nie poświęcili uwagi pobożnym zwyczajom, tudzież nabożeństwom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz