Po święceniach jego przełożeni decydują, aby kontynuował studia. W lecie 1932 roku Uniwersytet w Lille prosi Zakon Dominikański o profesora. Ojciec Prowincjał proponuje tę funkcję ojcu des Lauriers. Od 1933 roku jest on profesorem filozofii w Saulchoir, gdzie naucza epistemologii oraz filozofii nauki.
W tych latach współpracuje z "Przeglądem Nauk Filozoficznych i Teologicznych" oraz z "Biuletynem Tomistycznym". 26 października 1934 roku uzyskuje tytuł maître de conférences na Uniwersytecue w Lille. Ci którzy go spotkali, wspominali że każde zajęcia rozpoczynał na kolanach, odmawiając modlitwę Veni Sancte Spiritus. W 1939 roku ze względu na problemy zdrowotne i zmęczenie opuszcza Lille, ku rozczarowaniu rektora, który z chęcią by go zatrzymał.
Kiedy antyklerykalne prawo popada w zapomnienie, zgromadzenia zakonne mogą powrócić do Francji. Dominikanie otrzymują w Etiolles, niedaleko Paryża, dom, który nazywają "Saulchoir".
9 września 1938 roku ojciec des Lauriers zostaje w związku z mobilizacją generalną powołany do służby. Skierowano go do sekcji technicznej artylerii. 10 września 1939 roku zostaje zdemobilizowany.
To właśnie w tym czasie myśli o powołaniu do kartuzów. Ojciec des Lauriers żył zawsze w wielkiej ciszy wewnętrznej, starając się codziennie szukać i wypełniać wolę Bożą.
Pomimo wielu obowiązków związanych z życiem zakonnym, kontynuuje on studia matematyczne. W 1930 roku staje się on członkiem Towarzystwa Matematycznego. 3 kwietnia 1941 roku broni na Sorbonie pod patronatem profesora Elie Cartan rozprawę "Les systčmes différentiels de second ordre qui admettent un groupe de Lie" i uzyskuje tytuł doktora nauk matematycznych.
Po wojnie ojciec des Lauriers tworzy wiele dzieł: Le Mystčre du Nombre de Dieu (1940), Le statut inductif de la théologie (1942), La Théologie historique et le développement de la théologie (1946) czy Dimensions de la Foi (1950) - w której to rozprawie zajął się epistemologiczną analizą zagadnienia poznania Boga, La théologie de S. Thomas et la grâce actuelle (1945), L'Immaculée Conception, clef des privilčges de Marie (1955), Le Phénomčne humain du P. Teilhard de Chardin (1954).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz